Nagesh Beereddy

‘‘ఒక్క ఛాన్స్... ఒకే ఒక్క ఛాన్స్.. నేనేంటో ప్రూవ్ చేసుకుంటా’’ ‘‘కరక్టే కానీ ఇచ్చేవావరు?’’ - మది నిండా ఆశ.. గుండె నిండా తపన ఉంటే.. అంతకుమించి.. సిట్యుయేషన్ డిమాండ్ చేస్తుంటే.. ఆ ఛాన్స్ మనమే తీసుకోవాలి. బాధని సంతోషంగా మలుచుకోవాలి పైవాడి ‘స్క్రిప్ట్’ని సరిచేసుకోవాలి లైట్స్.. కెమెరా.. యాక్షన్... అప్పుడే ఆత్మసంతృప్తి. అంతకుమించిన జోష్. అలాంటి కథే రఫీస్ మూవీ ది వన్ మ్యాన్ షో సెప్టెంబర్ 5, సాయంత్రం ప్రసాద్ ల్యాబ్స్, ‘ఇంకెన్నాళ్లు’ సినిమా ఆడియో ఫంక్షన్ బ్యానర్ మీద టైటిల్స్ ఏమీ లేవు. రఫీస్ మూవీ అని మాత్రమే ఉంది. ఎవరీ రఫీ? పోస్టర్ మీదున్న హీరో జనాల మధ్య తిరుగుతున్నాడు. హడావుడిగా ఉన్నాడు. ఎవరో గెస్ట్ రాలేదని ఆందోళన చెందుతున్నాడు. ఫంక్షన్ స్టార్ట్ అయ్యింది. పెద్దలు ఒక్కొక్కరుగా మాట్లాడారు. హీరో వంతు వచ్చింది. అతనిలో ఏమూలనో బాధ. ఎవరికీ తెలియని ఒక వ్యధ. ఒక్కసారిగా కడుపులోంచి కట్టలు తెంచుకుంది. కన్నీరుగా ఉబికి వచ్చింది. ఆ కన్నీటి వెనుక సొంతగడ్డ మీద పరాయి అయిన ఆనవాళ్లు కనిపించాయి. అతని పేరు రఫీ. అచ్చ తెలంగాణ బిడ్డ. ఆ సినిమాకి కథ, స్క్రీన్‌ప్లే, మాటలు, పాటలు, దర్శకత్వం, నిర్మాత... అన...

ఈ అనంత కాలగమనంలో.. మహానగరాల ప్రస్థానంలో...ఏదో ఒకరోజు.. ఏదో ఒక క్షణం..చీకటి అలుముకుంటుంది. ఉజ్వలంగా వెలుగొందిన నగరాలన్నీ ఇలాంటి పెనువిషాదాన్ని చవి చూసినవే. ఇది చరిత్ర చెప్పిన సత్యం.అలాంటి విషాదానికి, ప్రకృతి విలయానికి నిలువెత్తు సాక్ష్యం ఈ ప్రాణధాత్రి. ఒకప్పుడది.. తెల్లటి నురగల హారంతో పరవళ్లు తొక్కుతూ ఆందంగా కనిపించే నది. పేరు ‘ముచ్‌కుందా’ నేడు చలనం లేని మూసీ. ఒక మురికి కాలువ. దిగాలుగా కదిలే ఆ నీటిలో ఒక విషాదం ఉంది. చరివూతలో ‘మూడు రోజుల’ మచ్చ ఉంది. ఏంటా మూడు రోజులు? అసలేమైంది? చెప్పేవావరు? ఉన్నారు. మూసీకి ఉత్తరానున్న ఉస్మానియా ఆసుపత్రి ఇన్‌పేషెంట్ బ్లాక్‌లో ఒక పెద్ద చింత చెట్టు ఉంది. ఆ మూడు రోజులకు ఇదొక్కటే సజీవ సాక్ష్యం. 150 మందికి పునర్జన్మనిచ్చిన ఆ ‘ప్రాణధాత్రి’ ఆత్మకథ ఇది. 103 సంవత్సరాల క్రితం.. సరిగ్గా ఇదేరోజు.. ( సెప్టెంబర్ 24, 1908 - గురువారం) ఆ రాత్రి.. బంగాళాఖాతంలో వాయుగుండమేదో ఏర్పడుతున్నట్లు భూమి పొరల్లోంచి నా వేర్లకు సంకేతం అందినట్లనిపించింది. నా ఒళ్లు జలదరించింది. అటూ ఇటూ చూశాను. నగరం ప్రశాంతంగా ఉంది. తుఫాను ముందు ఉండే ప్రశాంతత. నన్ను కలవరపెట్టింది. మ...