‘సీనియర్ పాత్రికేయులు బాలస్వామి మృతి’... ఈ వార్త పేపర్లో చూడగానే నాకు పెద్దగా బాధనిపించలేదు. బాధపడడానికి ఆయన నాకేం పరిచయం లేని వ్యక్తి కాదు. బాగా పరిచయం. నాలుగేళ్ల అనుబంధం. ఏడాది కలిసి పనిచేసిన అనుభవం. అయినా నాకెందుకు బాధ అనిపించడం లేదు? పసిపాప నవ్వుని చూసి.. ప్రవహించే సెలయేటిని చూసి పరవశించి పోయే నాకు.. రోడ్డుపై పారే రక్తాన్ని.. మార్చురీలో కోసిన శవాల్ని, బండరాయితో మోదిన తలకాయల్ని, చెరువులో తేలిన చిన్నారుల్ని, ఫ్యానుకు ఉరేసుకున్న అమ్మాయిల్ని చూపించిన వ్యక్తి బాలు. ఎందుకు నేస్తమా నన్నింత కరుడుగట్టిన వాడిలా చేశావు? నీవు లేవని తెలిశాక.. పెద్దగా స్పందించకుండా తయారు చేశావు? నీవు లేకపోయినా నీ జ్ఞాపకాలు నన్ను వెంటాడుతున్నాయి. ఉస్మానియా మార్చురీలో నీతో కలిసి చూసిన శవాలు.. అర్థరాత్రి రెండు మూడు గంటల వరకు ఆర్టీసీ ఎక్స్ రోడ్‌లో గడిపిన క్షణాలు కళ్ల ముందు కనిపిస్తూ నన్ను కకావికలం చేస్తున్నాయి దోస్త్.
---
బాలస్వామికి క్రైమ్ రిపోర్టర్‌గా మంచి పేరుంది. కొంత కాలం ప్రజాశక్తిలో పనిచేశాడు. అప్పుడు నేను ఏ ఇంటరో డిగ్రీనో చదువుతుండి ఉంటాను. బాలస్వామి ఉద్యోగం మానేసి సొంత ఊరికి వెళ్లి ప్రయివేటు స్కూల్ పెట్టాడు. కొంత కాలం బాగానే నడిచింది. తర్వాత లాస్ రావడంతో స్కూల్ మూసేసి మళ్లీ ఫ్యామిలీతో హైదరాబాద్ వచ్చాడు. కాచిగూడలో ఉంటూ ప్రజాశక్తిలో చేరాడు. అప్పటి వరకు ఒంటరిగా సిగరెట్ తాగే నాకు మంచి కంపెనీ దొరికింది. బాలుని నాకు ఆ సిగరెట్టే మరింత దగ్గర చేసింది. అతని సర్వీస్ అంత ఉండేది కాదు నా వయసు. కానీ రా అని పిలుచుకునేంత దగ్గరయ్యాం.
- నేనప్పుడు ప్రజాశక్తి హైదరాబాద్ డెస్క్‌లో సబ్ ఎడిటర్‌గా చేస్తుండేవాడ్ని. పేజీకి ఐటమ్స్ తక్కువ పడితే ఎన్ని వార్తలు కావాలి చెప్పు అని అడిగేవాడు. ఎన్ని వార్తలయినా.. ఎంత రాత్రి అయినా టక టకా.. రాసిచ్చేవాడు.
- పెద్ద స్టోరీలు అవసరమయినప్పుడు అంత రాత్రయినా టక టకా రివ్యూలు రాసేవాడు.
- సిటీలో పెద్దగా నేరాలు జరగగపోతే బాధపడేవాడు. క్రైం రిపోర్టర్ జీవితాలంటే ఇంతేరా? ఏ మార్డరో.. మానభంగమో.. యాక్సిడెంటో.. బాంబు బ్లాస్టో.. ఏదో జరిగితేనే స్టోరీలు.. ఏం జీవితంరా బాబు... అని బాధపడేవాడు.
- రాత్రి పదగొండు గంటలకు నేరాలేం లేక మేజర్ స్టోరీ కోసం ఎదురు చూస్తున్నప్పుడు నీవేం బాధపడకు ఇంకో గంటలో ఏదో ఒకటి జరుగుతుంది చూడని చెప్పేవాడు. అలా జరిగిన సంఘటనలు నాకు చాలా తెలుసు?
- రాత్రంతా డెస్క్‌లో డ్యూటీ చేసి ఉదయం, మధ్యాహ్నం నేను ఎక్కువగా బాలుతో తిరుగుతుండేవాడ్ని.
- ఉస్మానియా ఆస్పత్రి మార్చురీ, యాక్సిడెంట్లు, మర్డర్లు, ఫైర్ యాక్సిడెంట్లు, పోలీస్ స్టేషన్లు, ఇరానీ కేఫ్‌లు ఇవీ మా మీటింగ్ స్పాట్లు.
- మొదటిసారి ఉస్మానియా ఆస్పత్రికి వెళ్లినప్పుడు బాలు నాకు మార్చురీ చూపించాడు. నేను భయం భయంగా కిటికీలోంచి శవాలను చూస్తుంటే.. ‘ఏ.. ఎందుకురా అంత భయం. నడువ్ లోపలికి’ అంటూ చేయి పట్టుకుని తీసుకెళ్లాడు. ఆ హాలులో ఓ మూలన శవాల గుట్టలు.. ఒక్కో దిమ్మపై ఒక్కో శవం.. కొన్ని సగం కోసి ఉన్నాయి. ‘ఇదేరా జీవితం రేపు నిన్నయినా.. నన్నయినా ఇలానే కోస్తారు’ అని బాలు అన్నమాటలకు ఆ రోజు పెద్దగా స్పందించలేదు కానీ.. ఇప్పుడు ఆ మాటలు గుర్తుతెచ్చుకుని కనీసం బాధపడడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను బాలు.
Comments